strona biblioteki : strona Gimnazjum : "W słonecznej Helladzie" 

Określenia "greka", "język grecki" pochodzą od Rzymian, którzy nazywali ten język po łacinie lingua Graeca. Nazwa stosowana przez samych Greków w grece klasycznej brzmiała ἡ Ἑλληνικὴ γλῶττα = he Hellenikè glõtta (nowogr. η Ελληνική γλώσσα albo τα Ελληνικά = i Ellinikí glóssa, ta Elliniká), co można by przetłumaczyć jako "język helleński".

Fazy rozwoju 

Termin "język grecki" jest z naukowego punktu widzenia mało precyzyjny, ponieważ może się odnosić do kilku faz rozwojowych języka, z których każda posiada własną nazwę. Może więc odnosić się do następujących bardziej szczegółowych terminów:

• język mykeński — najwcześniejsza potwierdzona faza rozwojowa języka greckiego, używana w okresie ok. 1600 r. p.n.e. do ok. 1200 r. p.n.e., najprawdopodobniej głównie na terenach Krety, wysp Morza Egejskiego i Peloponezu. Znany z tabliczek zapisanych pismem linearnym B.
• język grecki archaiczny znany przede wszystkim w swoim późnym stadium z dzieł Homera, używany po upadku cywilizacji mykeńskiej w "okresie ciemnym" i okresie archaicznym starożytnej Grecji. W okresie greki archaicznej ukształtowały się liczne dialekty, znane z późniejszych tekstów klasycznych.
• język grecki klasyczny silnie zróżnicowany dialektalnie, używany w okresie klasycznym w starożytnej Grecji. W węższym znaczeniu termin ten odnosi się tylko do dialektu attyckiego. Język bogatej literatury, zaświadczony zwłaszcza w dialekcie attyckim.
• greka koine — język używany w okresie hellenistycznym starożytnej Grecji, powstały w wyniku wymieszania się różnych dialektów greki klasycznej (z przewagą dialektu attyckiego) z naleciałościami z łaciny i języków anatolijskich. W grece koine spisany był Nowy Testament.
• język średniogrecki (greka bizantyjska) — używany w okresie Bizancjum, rozwinął się z greki koine. Luźne dialekty mówione, bardzo różniące się od języka literackiego
• katharewusa ("greka oczyszczona") — język nawiązujący do greki klasycznej, sztucznie stworzony przez językoznawców po odzyskaniu niepodległości przez Grecję w XIX wieku. Z założenia miał to być ogólnonarodowy język literacki, oczyszczony z naleciałości tureckich.
• język nowogrecki inaczej demotyk (δημοτική = dimotikí, demotyk), używany obecnie, głównie na terytorium Grecji i Cypru, współczesny standard literacki powstał w wyniku zmieszania się dialektów mówionych języka greckiego z zaproponowanymi formami w katharewusie. Demotyk mówiony rozpada się na kilka dialektów. W szerszym znaczeniu termin ten odnosi się do wszystkich pobizantyjskich odmian języka greckiego łącznie z katharewusą i językami griko, cakońskim, kapadockim i pontyjskim (uważanymi wówczas za dialekty nowogreckie, choć o innej historii niż demotyk).